Δεν μπορώ να πω ότι αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία του Χαρούκι Μουρακάμι (αν και δεν τα διάβασα ακόμη όλα), ωστόσο το απόλαυσα. Το πιο δυνατό σημείο του δε θα έλεγα ότι είναι ο μύθος, αλλά η πρόζα. Με οδηγό τις λέξεις ο καλός γιαπωνέζος συγγραφέας μας ταξιδεύει για μια ακόμη φορά στα μονοπάτια του πραγματικού και του φανταστικού, τα οποία πού και πού όχι μόνο συναντιόνται, αλλά γίνονται ένα και το αυτό.Όλα αρχίζουν με την επίσκεψη ενός ζευγαριού σ’ ένα παράξενο ξενοδοχείο στο Σαπόρο, το οποίο μοιάζει έρημο. Σε ολόκληρο το χώρο δε μοιάζει να υπάρχει άλλος κανείς παρά αυτούς τους δύο, τους ψίθυρους και κάποια φαντάσματα. Εκείνος είναι ένας «ελεύθερος» συγγραφέας, που καταπιάνεται με τα πάντα: γράφει από διαφημιστικά φυλλάδια, μέχρι άρθρα για τη γαστρονομία, παίρνει συνεντεύξεις από σταρ κοκ. Εκείνη; Κανείς δεν ξέρει στ’ αλήθεια τι κάνει εκείνη. Το μόνο που μαθαίνουμε είναι ότι το όνομά της είναι Κική και πως σύντομα θα χαθεί από προσώπου γης, κάτι που θα κοστίσει πολύ στον πρωτοπρόσωπο αφηγητή.
Ο ήρωας θα πέσει σιγά-σιγά στο λάκκο με τα προσωπικά του φίδια. Η εικόνα της γυναίκας θα στοιχειώνει τη ζωή και τα όνειρά του, δε θα τον αφήνει στιγμή να ησυχάσει, θα τον οδηγεί απ’ το ένα αδιέξοδο στο επόμενο. Κάποια στιγμή, κι αφού νιώθει ότι δεν πάει άλλο, αποφασίζει να επιστρέψει στο «χώρο του εγκλήματος». Ωστόσο εκεί τον περιμένει μια μεγάλη έκπληξη: τη θέση του μικρού, παρακμιακού ξενοδοχείου Ντόλφιν, έχει πάρει μια μοντέρνα κατασκευή που με το ίδιο όνομα εξυπηρετεί την εκλεκτή πελατεία της. Στην αρχή δεν μπορεί να πιστέψει στα μάτια του, αλλά αντιλαμβάνεται ότι από τη στιγμή που έχει ήδη κλείσει δωμάτιο εκεί, δεν μπορεί να κάνει πίσω. Μπαίνει λοιπόν μέσα κι από εκείνη τη στιγμή αρχίζει το παιχνίδι των μεταφυσικών και μη συμπτώσεων. Γνωρίζει μία υπάλληλο, που κρύβει ένα τρομακτικό μυστικό κι ένα δεκατριάχρονο κορίτσι, που μπορεί να διαισθανθεί τα πιο παράξενα πράγματα, ενώ κάποια βραδιά συναντά και τον Άνθρωπο Πρόβατο, που μοιάζει να ζει παντού και πουθενά, ορατός μονάχα από εκείνους που θέλει να τον δουν. Τα μυστικά που αρχίζουν σιγά-σιγά να βγαίνουν στο φως αποκαλύπτουν της ζωής του τις άγνωστες αλήθειες. Του λένε ότι όλα αρχίζουν και τελειώνουν εκεί, σ’ εκείνο το ξενοδοχείο, όπου έχασε την Κική, που γνώρισε την όμορφη Γιουμιγιόσι και την παράξενη έφηβη Γιούκι. Όταν τελικά θα φύγει, η τύχη θα τα φέρει έτσι ώστε να ταξιδέψει με την τελευταία και σε χρόνο μηδέν να γίνουν φίλοι. Εκείνος μοιάζει να είναι ο μοναδικός άνθρωπος που εμπιστεύεται η μικρή, περισσότερο κι από τη φευγάτη φωτογράφο μάνα της και τον πλούσιο συγγραφέα πατέρα της. Η επιστροφή του στο Τόκυο, η επανασύνδεσή του μ’ ένα παλιό φίλο και ένα ταξίδι στη Χαβάη που θα ακολουθήσει όχι και πολύ μετά, θα τον οδηγήσουν σιγά-σιγά, με τη βοήθεια και της Γιούκι, στη λύση του μυστηρίου της εξαφάνισης της Κική. Στο μεταξύ θα συμβούν και άλλα πολλά, μικρότερης ή μεγαλύτερης σημασίας γεγονότα, που θα του αλλάξουν τη ζωή και την οπτική για πάντα.
Βασικά εδώ έχουμε ένα καλογραμμένο βιβλίο, που ως συνήθως ξεχειλίζει από μουσική, στο γνωστό ύφος του Μουρακάμι, το οποίο ωστόσο δε φτάνει στο ύψος του Kafka on the shore (αν και κάπου γίνεται αναφορά στον αγαπημένο του συγγραφέα). Οι πιστοί φίλοι του διάσημου γιαπωνέζου δε θα απογοητευτούν. Κάποιοι άλλοι ίσως και να το κάνουν. Είναι θέμα γούστου και ισορροπίας.
No comments:
Post a Comment