Saiichi Maruya – Rain in the Wind

Ο Μαρούγια είναι το ιαπωνικό αντίστοιχο του Μπόρχες. Αυτό το διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο της παρούσας συλλογής ιστοριών, αλλά το αντιλαμβανόμαστε κι απ’ τα ίδια τα διηγήματα, καθώς του συγγραφέα του αρέσει να επιδίδεται σε διάφορους δημιουργικούς ακροβατισμούς, αναμιγνύοντας με αριστοτεχνικό τρόπο τα είδη. Έτσι εδώ συναντάμε ιστορίες που περιλαμβάνουν μέσα τους άλλες ιστορίες, αλλά και δοκίμια, ακόμη και χαϊκού. Ακριβώς όπως και ο μεγάλος αργεντινός δημιουργός, ο Μαρούγια αρέσκεται να κλείνει με τρόπο το μάτι στον αναγνώστη, σα να του λέει ότι στο τέλος της ημέρας όλα είναι ένα παιχνίδι – ίσως όχι και τόσο εύκολο, αλλά οπωσδήποτε απολαυστικό.
Η συλλογή ανοίγει με το The Gentle Downhill Slop, την ιστορία ενός φοιτητή που δέχεται επίθεση από κάποιους αλήτες, καθώς αναζητεί δωμάτιο για να νοικιάσει σε μια απομονωμένη περιοχή του Τόκιο. Στην αρχή τον καταλαμβάνει ο τρόμος, αλλά καθώς αντιλαμβάνεται ότι αν δεν αντιδράσει θα βρεθεί και δαρμένος και χωρίς λεφτά, νιώθει την οργή να τον καταλαμβάνει και τους ξυλοφορτώνει. Στη συνέχεια πηγαίνει, για να ξεχαστεί, για πρώτη φορά στη ζωή του σ’ ένα μπουρδέλο, έκπληκτος και για τα γεγονότα που προηγήθησαν, αλλά και για τη ψυχραιμία του.
Το I’ll Buy That Dream είναι η ιστορία μιας νέας γυναίκας που παγιδεύεται στα ψέματά της. Κάποια ανύποπτη στιγμή λέει στον ιερωμένο φίλο της ότι έκανε πλαστική εγχείρηση αλλάζοντας το πρόσωπό της, κι αυτός παθαίνει εμμονή με την ιδέα αυτή. Θέλει οπωσδήποτε να δει πώς ήταν πριν, κι αυτή για να μην αποκαλυφθεί η απάτη σπεύδει να εξαφανίσει τις φωτογραφίες της. Το μόνο που δε φαντάζεται μέχρι που είναι εκείνος ικανός να φτάσει για να ικανοποιήσει την περιέργειά του.
Η πλέον πολύπλοκη από τις τέσσερις της συλλογής είναι το Tree Shadows που ακολουθεί. Και είναι μια ιστορία βιβλιοφιλική, αφού αναφέρεται σε αρκετούς συγγραφείς, ενώ ο ήρωάς της είναι ένας ευφάνταστος άντρας, ο οποίος είναι σίγουρος ότι ο Ναμπόκοφ έγραψε ένα διήγημα, που μάλλον ο ίδιος ονειρεύτηκε. Καθώς προσπαθεί ν’ ανακαλύψει αυτό το κείμενο, νιώθει τον ψυχικό του κόσμο να αναταράζεται, αφού δεν μπορεί να εντοπίσει ίχνος του. Σιγά-σιγά πείθεται ότι ήταν όντως ένα όνειρο το εν λόγω κείμενο και ησυχάζει. Στη συνέχεια αρχίζει να αφηγείται την ιστορία ενός συγγραφέα, που ήθελε να γράψει ένα διήγημα όπου τον κύριο ρόλο θα κρατούσαν οι σκιές των δέντρων. Καθώς το κάνει αυτό πέφτει στα χέρια του μια φωτογραφία η οποία υποτίθεται τραβήχτηκε για να απαθανατίσει τα πρόσωπα κάποιων ανθρώπων, αλλά αντί αυτών εμφανίστηκε στη θέση τους μονάχα η σκιά μιας σεκόγιας. Στο τέλος επισκέπτεται μια άγνωστη γριά, που αναλαμβάνει να του εξηγήσει όλα τα ανεξήγητα. Εξαιρετική ιστορία, σαν σύλληψη, αλλά και σαν εκτέλεση.
Με το ομότιτλο του τόμου Rain in the Wind, μια νουβέλα που, αλά Μπόρχες, θυμίζει βιογραφία και δοκίμιο, κλείνει αυτή η συλλογή. Σ’ αυτή παρακολουθούμε τις προσπάθειες ενός νεαρού διανοουμένου που προσπαθεί να αποδείξει ότι ο πατέρας του σ’ ένα ταξίδι γνώρισε κάποιο διάσημο μεθύστακα βουδιστή μοναχό και ποιητή των χαϊκού, τον Τανέτα Σαντόκα (πραγματικό πρόσωπο). Το θέμα αυτό του έχει γίνει έμμονη ιδέα με αποτέλεσμα να τον βάλει σε πολλούς προσωπικούς μπελάδες και να τον οδηγήσει σε πολλές ανεξήγητες, ακόμη και για κείνον τον ίδιο ενέργειες. Ο συγγραφέας εδώ μελετά σε βάθος το θέμα της εμμονής, αλλά μας ταξιδεύει κιόλας στο χρόνο, μιλώντας για το χθες της χώρας του και αναλύοντας ταυτόχρονα κάποια χαϊκού του ποιητή. Μέσα από τις πράξεις και τις σκέψεις του ήρωά του, αλλά και με την περιγραφή του ταξιδιού και της κατάληξής του, μοιάζει τελικά να μας λέει ότι κάποια μυστικά είναι καλύτερα να μένουν κρυμμένα, αφού η έκθεσή τους στο φως ίσως να προβεί οδυνηρά αποκαλυπτική.
Ένα αξιανάγνωστο βιβλίο, από ένα πολύ καλό συγγραφέα. Σίγουρα θα ασχοληθώ μαζί του και στο μέλλον. Αν φυσικά ανακαλύψω κάπου κάποιο άλλο έργο του.