Το Popular Hits of the Showa Era είναι μια ιστορία για τα νιάτα, τη μοναξιά, την απελπισία που αγγίζει όλο και πιο συχνά τους ανθρώπους του σήμερα, και για την εκδίκηση.
Πρωταγωνιστές εδώ είναι μια παρέα νεαρών, που δεν θα μπορούσε κανείς να αποκαλέσει ακριβώς φίλους, και μια ομάδα γυναικών που όλες έχουν το ίδιο όνομα, Μιτόρι. Οι πρώτοι συναντιούνται μια φορά τη βδομάδα σ’ ένα σπίτι, τρώνε, πίνουν, κάνουν μάτι, όταν η γυναίκα με «το απίστευτο κορμί» εμφανίζεται πίσω από τις κουρτίνες στην απέναντι πολυκατοικία, και πηγαίνουν και τραγουδάνε διάφορα κομμάτια καραόκε, μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, σε κάποια ερημική παραλία. Οι τελευταίες, παραπαίουν λίγο-πολύ στα όρια της απελπισίας. Ζουν μοναχικές ζωές, δίχως άντρες και οικογένειες και δεν κάνουν άλλο από το να ελπίζουν ότι κάποτε η τύχη τους θ’ αλλάξει: θα γνωρίσουν κάποιον, θα κάνουν μια νέα αρχή.
Και στη μία και στην άλλη ομάδα, το κυρίαρχο στοιχείο είναι η θλίψη, μια θλίψη που αγγίζει τα όρια του τραγικού και φλερτάρει με την παράνοια. Όλοι και όλες νιώθουν ότι οι ζωές τους δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα, καμία αξία. Οι άντρες κάθονται μαζί, αλλά γελάει ο καθένας μόνος, όποτε του ’ρθει, καθώς ποτέ δεν μπόρεσαν να επικοινωνήσουν πραγματικά μεταξύ τους, αλλά και με τους άλλους. Οι γυναίκες μιλάνε για της ζωής τα βάρη, λένε τα παράπονά τους, αλλά στο τέλος-τέλος δεν είναι τόσο κοντά η μια στην άλλη όσο πιστεύουν, αφού αυτό που τις ενώνει είναι το ίδιο πράγμα που τις χωρίζει κιόλας: η μοναξιά. Η ζωή τους δεν μοιάζει να έχει κάποιο σκοπό.
Η μοίρα όμως κάποια μέρα, ή αν προτιμάτε η ζωή, θα διασταυρώσει τα μονοπάτια των δύο ομάδων και τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν θα είναι τραγικά και κωμικά την ίδια ώρα, καθώς θα οδηγήσει τους πρωταγωνιστές από το ένα άκρο στο άλλο: από την απραξία στη δράση, από τη μεταξύ τους αδιαφορία σ’ ένα κοινό ενδιαφέρον.
Όλα θ’ αρχίσουν όταν ένα πρωινό ο Σουγιόκα, μαστουρωμένος αλλά και εν πλήρη στύση θ’ αποφασίσει να βγει στους δρόμους για αναζήτηση συντροφιάς. Καθώς θα περιφέρεται από δω κι από κει θα συναντήσει μία από τις Μιτόρι, η οποία με το που θα αντιληφθεί τις προθέσεις του θα του κόψει το βήχα. Εκείνος όμως δεν θα μπορέσει να χωνέψει και τόσο εύκολα την απόρριψη από μια γριά, όπως μοιάζει αυτή στα μάτια του, και χωρίς καλά-καλά να καταλάβει πώς συνέβηκε αυτό, τη σκοτώνει.
Τη σκοτώνει, το σκάει και δεν το μετανιώνει. Οι μέρες που θα ακολουθήσουν μάλιστα θα τον κάνουν να νιώσει ακόμη καλύτερα με τον εαυτό του, αφού τα μέλη της ομάδας του θα τον αποθεώσουν, μια και χάρη σ’ αυτόν θα νιώσουν επιτέλους ότι αξίζουν κι αυτοί κάτι. Είναι μάλιστα σίγουροι ότι από τώρα και στο έξης όλα θα πάνε καλά. Το μόνο που κάνουν τους λογαριασμούς τους χωρίς τους ξενοδόχους. Και όταν λέμε «ξενοδόχους» εννοούμε τις Μιτόρι, που αφού θρηνούν τη φίλη τους τραγουδώντας το Stardust Trails, λίγο μετά αρχίζουν να σχεδιάζουν την εκδίκησή τους. Το ένα φονικό λοιπόν ακολουθεί το άλλο και η μια τραγελαφική κατάσταση την επόμενη. Οι δύο ομάδες θα φτάσουν στα άκρα για να πετύχουν τους στόχους τους, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Εξάλλου τώρα έχουν στόχους, και γι’ αυτούς είναι ίσως το μόνο πράγμα που μετρά.
Ένα καλογραμμένο βιβλίο που μπορεί να διαβαστεί σαν κωμωδία και σαν τραγωδία την ίδια ώρα. Ο Ριού Μουρακάμι ασχολείται για μία ακόμη φορά με την ποπ κουλτούρα της χώρας του, αλλά αναλύει κιόλας τις πολλές παθογένειες της σύγχρονης ιαπωνικής κοινωνίας. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε ότι πρόκειται για ένα μυθιστόρημα διαχρονικό, αφού αν είναι ένα πράγμα το οποίο οι γιαπωνέζοι συγγραφείς αρέσκονταν να κάνουν, αυτό είναι το να μιλάνε για τα αρνητικά χαρακτηριστικά του τόπου τους.
No comments:
Post a Comment