Ryu Murakami – In the Miso Soup

Ο Ρίου Μουρακάμι δεν είναι τόσο γνωστός όσο ο καλτ Χαρούκι, αλλά είναι και αυτός ένας εξαιρετικός συγγραφέας, που ασχολείται συνήθως με το σκοτάδι που κρύβεται στις ψυχές των ανθρώπων.
Το “In the Miso Soup”, που σύμφωνα με τον Γκάρντιαν θυμίζει κάτι από το “American Psycho” είναι η ιστορία ενός νεαρού γιαπωνέζου, του Κέντζι, που αναλαμβάνει έναντι αμοιβής να ξεναγεί τους τουρίστες στην περιοχή με τα «κόκκινα φανάρια» του Τόκιο. Αν και δεν πρόκειται για σπουδαία δουλειά, του εξασφαλίζει τα προς το ζην κι αυτό τον ικανοποιεί. Ωστόσο αυτό που κάνει περιέχει και κάποιο ρίσκο, το οποίο κάποτε θα πάρει σάρκα και οστά όταν θα γνωρίσει έναν αμερικανό τουρίστα που ακούει στο όνομα Φρανκ. Ο Φρανκ δεν μοιάζει με κανένα από τους προηγούμενους πελάτες του, αφού φαίνεται να προέρχεται από έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο απ’ αυτόν που ο ίδιος του περιγράφει. Όλη του η ζωή μοιάζει να είναι ένα ψέμα, μια φάρσα, μια έμπνευση της στιγμής. Μια έμπνευση που θα κοστίσει μάλλον ακριβά στην ψυχολογία του ανυποψίαστου αρχικά Κέντζι, αφού στο πρόσωπο του πελάτη του θα γνωρίσει μια ζώσα εκδοχή του εφιάλτη.
Ο Μουρακάμι θέλοντας να μιλήσει για τον σεξοτουρισμό και να περιγράψει τα πράγματα και τις καταστάσεις που επικρατούν στην περιβόητη περιοχή του Καμπούκι-τσο στο Τόκιο, δημιουργεί ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ, το οποίο κατά κύριο λόγο λαμβάνει χώρα μέσα στο κεφάλι του ήρωά του. Ο Φρανκ μοιάζει να παίζει το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι με τον Κέντζι, λέγοντάς του ασύστολα ψέματα, υποστηρίζοντας κάτι για να το ανατρέψει λίγο μετά, φυτεύοντας στο μυαλό του φοβερές υποψίες, που δεν μπορεί παρά να αποδειχτούν αληθινές.
Με εξαίρεση μια σκηνή μακελειού η ψυχολογική βία είναι αυτή που κλέβει την παράσταση σ’ αυτό το βιβλίο. Καθώς παρακολουθούμε το δράμα που διαδραματίζεται στη ζωή αλλά και μέσα στο μυαλό του Κέντζι, και βλέπουμε τους φόβους και τις αγωνίες του να βγαίνουν στο φως, δεν μπορούμε παρά να νιώσουμε κάποιου είδους συμπόνια γι’ αυτόν, αλλά και κάπου να εκνευριστούμε με την ατολμία του. Ο φόβος του για τον Φρανκ μοιάζει να παγώνει εκτός απ’ την ψυχή, κι αυτήν ακόμη τη λογική του, καθιστώντας τον σχεδόν εν αγνοία του πιόνι στη σκακιέρα του αδίστακτου αμερικανού.
Το παρόν είναι ένα βιβλίο για την απόγνωσή, αλλά και τη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου, για την αγωνία του για αποδοχή και αναγνώριση από τους άλλους, αλλά και για την παραίτηση από τη ζωή, την καταβύθιση στην παθητικότητα πολλών νέων ανθρώπων, που μεγαλώνουν αστραπιαία και παραδίδονται στα πιο σκοτεινά τους ένστικτα, ανίκανοι να πιαστούν από το όχημα μιας κοινωνίας που μοιάζει να τρέχει και να αλλάζει με αστραπιαία ταχύτητα.
Οι κόσμοι που μας περιγράφει ο Μουρακάμι δεν είναι όμορφοι, κι ούτε αγγελικά πλασμένοι, θυμίζουν σκηνές νουάρ και αποπνέουν τρόμο, αλλά μοιάζουν πέρα και πέρα αληθινοί, φτιαγμένοι με τα υλικά μιας πραγματικότητας θλιβερής και ουσιαστικά αναπόφευκτης.
Καλύτερο από το “Piercing” των ατελείωτων σιωπών.