Διαβάζοντας κανείς αυτό το βιβλίο έχει την αίσθηση ότι πρόκειται για την ιαπωνική εκδοχή του «Ηλίθιου» του Ντοστογιέφσκι, αφού και εδώ έχουμε έναν απόλυτα καλό άντρα, τον οποίο όλοι θεωρούν βλάκα, αλλά που σιγά-σιγά κατορθώνει να κερδίσει τις καρδιές όσων γνωρίζει.Ο ιάπωνας σωσίας του πρίγκιπα Μίσκιν είναι… γάλλος και ακούει στο όνομα Γκαστόν. Ο εν λόγω κύριος λοιπόν, που τυγχάνει απόγονος του Ναπολέοντα και αλογομούρης (έτσι ακριβώς), καταφθάνει κάποια ημέρα στην Ιαπωνία, θέλοντας να φέρει σε πέρας μια μυστική ολόδική του αποστολή. Ποια είναι αυτή; Αρνείται να την ομολογήσει, ακόμη και στον καλό του φίλο, διά αλληλογραφίας, τον Τακαμόρι, που αναλαμβάνει να τον φιλοξενήσει στο σπίτι του στη Γιοκοχάμα.
Στην αρχή ο Γκαστόν προκαλεί αμήχανες αντιδράσεις, ακόμη και αρνητικά συναισθήματα, σε όλους όσοι των γνωρίζουν, τόσο λόγω της εμφάνισής του, όσο και λόγω της συμπεριφοράς του. Ο παράξενος νέος μοιάζει να ζει στο δικό του κόσμο και να ακολουθεί μια δική του, εξωπραγματική για τη σύγχρονη -αμείλικτα σκληρή- κοινωνία ηθική. Δεν παραπονιέται για τίποτα, χαμογελά ή και γελά με τα πάντα, και ακόμη κι όταν δέχεται το ένα χτύπημα μετά από το άλλο, δεν αφήνει ποτέ να εισβάλει μέσα του το μίσος και δε χάνει την πίστη του στους ανθρώπους. Όσο περισσότερο πέφτει, τόσο πιο δυνατός γίνεται.
Ο Τακαμόρι, μετά τις αρχικές αμήχανες ώρες, είναι ο πρώτος που θα νιώσει κάποιου είδους αγάπη γι’ αυτόν το εκκωφαντικά ξένο άνθρωπο. Ο τρόπος σκέψης του θα τον αγγίξει. Το ίδιο θα συμβεί και με την αδελφή του, την Τομόε, που αν και οικτρά απογοητευμένη -αφού περίμενε να συναντήσει στο πρόσωπό του ένα ευγενή κι όμορφο νέο- δε θα μπορέσει να αντισταθεί στη μέσα του γοητεία, κι ας μην το παραδέχεται. Ο Γκαστόν μοιάζει να διαθέτει εκείνο το κάτι που κάνει τους ανθρώπους πιο καλούς, που ρίχνει φως στο μέσα τους σκοτάδι.
Ένας από τους ανθρώπους που τον χρειάζονται πιο πολύ απ’ τον καθένα είναι και ο Εντό. Ο τελευταίος είναι ένας στυγνός δολοφόνος, κάποιος χωρίς συναισθήματα, που μοιάζει να έχει ένα και μοναδικό σκοπό στη ζωή: να καθαρίσει το όνομα του αδελφού του, που σαπίζει στη φυλακή, αφού κάποιοι του φόρτωσαν στην πλάτη τα δικά τους κρίματα. Ο Γκαστόν, που ίσως τυχαία, ίσως και όχι, βρίσκεται στο δρόμο του, θέλει να τον αποτρέψει από το να διαπράξει νέα εγκλήματα. Γι’ αυτό, αν και αρχικά εκείνος τον απαγάγει, στη συνέχεια μένει μαζί του εθελοντικά, αφού δεν μπορεί να τον αφήσει να πάρει την εκδίκησή του. Είναι σίγουρος ότι η αγάπη γιατρεύει τις καρδιές και σίγουρα θα κάνει το θαύμα της και με τον Εντό. Το μόνο που δεν υπολογίζει στην κακία των άλλων.
Η γραμμένη με ανάλαφρο τρόπο αυτή ιστορία μας μιλά για τη δύναμη της πίστης, αλλά και για την απανθρωπιά της κοινωνίας στην οποία ζούμε. Και μας περιγράφει με τρόπο λιτό τα έργα και τις ημέρες ενός ανθρώπου, που δε μοιάζει να ανήκει στον κόσμο μας. Κάνει κριτική, χωρίς να ισοπεδώνει. Καταπιάνεται με το θάνατο (ψυχικό και σωματικό), δίχως ν’ αφήνει να σβήσει το φως της ελπίδας. Ένα εξαιρετικό βιβλίο, ένας αξέχαστος ήρωας.
No comments:
Post a Comment